Rondje Bosbadhoeve

Vandaag ben ik weer op fiets gestapt. Dit keer alleen, want Luca was al vroeger vertrokken met zijn cyclecross. Ik besloot een rondje van ongeveer 5 km te gaan fietsen, ofwel rondje bosbadhoeve. Een redelijk fijne ronde voor een beginner zoals ik. Ik stap op me fiets zet strava aan om me vooruitgang te kunnen checken. En fiets richting de rotonde richting de bovenstraat. En ik voel het al vrijwel meteen. De wind is koud, opzicht niet erg, Maar voor iemand met astma of inspanningsastma zoals ik echter wel. O,nee hé en ik heb me sjaaltje niet bij. Want dat wil dan nog wel eens helpen om die voor me mond te doen zodat de koude lucht niet direct me longen in gaan. Maar helaas ik ga door en gelukkig heb ik de eerste stuk de wind mee. Ik probeer me ademhaling onder controle te houden, maar voel de vernauwing al toe nemen. Dan maar een paar slokken water, want me strot voelt ook al aardig droog. Pff, inmiddels rij ik langs bosbad  en ben niet eens op de helft. Ik moet door, je kunt het! zeg ik tegen mezelf om me moed te geven om door te gaan. En dat lukt, ik vind de kracht in me benen en probeer de pijn op me borst te negeren. Het einde van de bos is inzicht en dan krijg je een stuk richting Brabers, mijn lievelingsstuk om te fietsen. Shit, auto nee hé. Neenee owjee, hij ziet me niet! Uitklikken en in de remmen, pff dat ging net goed! Yes, en weer door! En ja hoor de stuk richting Brabers gaat goed nu de bocht om. Oef, wind tegen. Maar ik wil me niet laten kennen en ga stug door. pfff, pfff nee het gaat niet goed. Me keel word zowat dicht geknepen, ben bijna thuis. Nog maar een klein stukje! Eenmaal Thuis aangekomen ben ik mors kapot. Begin meteen te kuchen en dat slaat om in hoesten en proesten. Heel me keel en luchtpijp is nog verkrampt door de inspanning. Maar ik het heb toch wel weer even gedaan! zegt ik tegen mezelf trots.

Lilly